Stierenvechten

Thema’s > Stierenvechten

Volgens veel Spanjaarden maakt het stierenvechten deel uit van de Spaanse cultuur. Een stierengevecht wordt niet gezien als een sport, maar heeft het karakter van een artistieke uitvoering waarbij de menselijke superioriteit over de dieren wordt getoond. Stierenvechten zoals dat tegenwoordig wordt beoefend is al eeuwenoud en werd oorspronkelijk op dorpspleinen uitgevoerd.

Ondanks het grote aantal stierengevechten in Spanje zijn er in het land ook veel tegenstanders te vinden; volgens sommige opiniepeilingen is zelfs een meerderheid van de Spanjaarden tegen. Op 6 april 2004 verbood de gemeenteraad van Barcelona als eerste stad het stierenvechten. Sinds 1 januari 2012 is stierenvechten ook verboden in Catalonie.

Ook elders in Spanje neemt de populariteit van het stierenvechten af. Het CAS International (Comité Anti Stierenvechten) heeft aangegeven dat het sinds december  2011 in de noordwestelijke regio Galicië verboden is voor kinderen onder de 12 jaar stierengevechten te bezoeken.

Een stierengevecht verloopt volgens een vast protocol. Meestal vinden de gevechten aan het eind van de middag of aan het begin van de avond plaats. Het doden van de stier moet plaatsvinden binnen twintig minuten, waarbij enkele fases moeten worden doorlopen.

De ochtend voor het gevecht worden de stieren aan de stierenvechters (matadoren) gekoppeld door middel van loting. Doorgaans vinden er op een avond zes gevechten plaats door drie matadoren. De meest ervaren matador betreedt als eerste en als vierde de ring, de op-één-na meest ervaren als tweede en als vijfde en de minst ervaren matador als derde en als zesde.

Een stierengevecht staat onder leiding van een president, meestal een lokale politicus of politieagent. Op zijn teken wordt een stier in de arena losgelaten. Enkele assistenten van de matador (de capeadores) leiden de stier af met hun grote capes. De bedoeling hiervan is dat de matador een indruk krijgt van de vechtlust, intelligentie en kracht van de stier. Soms blijkt een stier niet tot vechten in staat. In dat geval zwaait de president met een groene doek en wordt de stier naar buiten de arena geleid. Voor de eigenaar van de stier wordt dit als een grote schande gezien.

Hierna betreden de picadors de arena. Picadors zitten op geblinddoekte en zwaar beschermde paarden. De stier wordt uitgedaagd het paard aan te vallen. Zodra de stier het paard aanvalt duwt een picador een lans in de nek van de stier en leunt hier met zijn volle gewicht op. Het doel hiervan is enkele spieren in de nek door te snijden, waardoor de stier zijn kop niet meer omhoog kan krijgen. Dit maakt het later makkelijker om de stier te doden en door het bloedverlies verzwakt de stier ook.

Wanneer de stier voldoende verzwakt is, begint de volgende fase (suerte de banderillas). In deze fase probeert de matador of één van zijn assistenten om twee banderillas in de nek van de stier te steken. Banderillas zijn versierde stokken van ongeveer een armlengte lang, met weerhaken aan het einde. De matador of zijn assistent moeten door lichaamsbeweging en hun stem de stier tot een aanval bewegen, waarna de banderillas in de nek van de aanstormende stier worden gestoken. In totaal gebeurt dit drie keer. Behalve voor het tonen van de dapperheid van de matador of zijn assistenten is het doel van deze fase ervoor te zorgen dat de stier blijft aanvallen.

Na de banderillas begint de laatste fase (suerte de matar). De matador begint met het opdragen van de stier aan iemand in het publiek of aan al het publiek. Vervolgens zal de matador zijn controle over de stier laten zien door deze met zijn muleta, een kleine, rode cape, bepaalde bewegingen te laten maken. De matador kan hiermee de sympathie van het publiek winnen of verliezen: indien het publiek ontevreden is zal het stil blijven, de matador uitfluiten, boe-roepen en in extreme de kussens de arena ingooien. Het publiek kan ook de tevredenheid laten blijken door te applaudisseren of door Ola te roepen.

Na ongeveer acht minuten geeft een trompetsignaal aan dat het tijd is voor de laatste fase, het doden van de stier. De matador gebruikt hiervoor een gekromd zwaard, dat hij tussen de schouderbladen van de stier moet steken. Doet hij dit goed en treft hij de stier in het hart, dan volgt de dood vrijwel onmiddellijk. Vaak raakt het zwaard echter niet het hart, maar een ader of de longen of ketst het af op de ribben. In deze gevallen kan het nog enkele minuten duren voordat de stier dood is en soms moet het zwaard opnieuw gebruikt worden. Als hierdoor de maximale lengte van een gevecht wordt overschreden (20 minuten) is dat voor de matador een grote vernedering.

Nadat de stier is omgevallen geeft het publiek een oordeel over de prestatie van de matador. Indien het publiek genoten heeft van het gevecht en de stier op een correcte wijze gedood is, zal het publiek wuiven met witte doeken of andere spullen. De president beslist over de beloning van de matador door met één of twee witte doeken te zwaaien. Dit kan één of beide oren van de stier zijn of diens staart. In een extreem geval kan de matador op de schouders van enkele mensen uit het publiek de arena uitgedragen worden. Dit geldt voor een matador als de ultieme blijk van waardering. Als het publiek vindt dat de stier dapper is geweest, kan het de president vragen met een blauwe doek te zwaaien. Het lichaam van de stier maakt een ereronde door de arena: dit is voor de eigenaar van de stier een grote eer.

Het publiek kan de president vragen het leven van een stier te sparen als deze extreem dapper is geweest. Indien de president dit goedkeurt zal hij met een oranje doek zwaaien. Dit is echter zeer zeldzaam.

Voor of tegen
Over het stierenvechten vinden regelmatig verhitte discussies plaats tussen voor- en tegenstanders. Voorstanders vinden dat stierenvechten een onderdeel is van de cultuur, een eeuwenoude traditie. Ook voeren zij regelmatig aan dat een stier tot aan het gevecht veel beter behandeld wordt dan een stier die voor de slacht wordt gefokt in de bio-industrie. Bovendien is een stierengevecht ook een blijk van waardering en ontzag voor de kracht van het beest.

Tegenstanders vinden dat het moreel verwerpelijk is om dieren te doden als vermaak. Ook maken zij bezwaar tegen de lange, bloederige en pijnlijke doodsstrijd van de stier. Ook verschijnen met enige regelmaat berichten dat een stier voor het betreden van de arena al verzwakt wordt door hem zout te laten eten en geen drinken te geven en door de stier met zandzakken tegen de buik te slaan waardoor inwendige bloedingen optreden. Begin jaren negentig zijn deze martelingen officieel geheel gestopt. De stier gaat tegenwoordig geheel gezond de arena in.

En U?
Bedenk dat u met een bezoek aan een stierengevecht deze vorm van vermaak steunt en dus goedkeurt…..

2 gedachten over “Stierenvechten

  1. Brigitte Bossink

    Stieren kwellen tot de dood erop volgt. Wat een barbarij. Paarden die gewond kunnen raken. Deze reinste dierenmishandeling kan nooit een excuus zijn voor de bio industrie.

    1. robijn

      Het is ontegenzeggelijk zo dat een gefokte vechtstier een goed leven kent voordat hij de arena ingeleid wordt (wat overigens maar een klein deel – 6,5% – van de gefokte vechtstieren zal overkomen; het overgrote deel – 93,5% – wordt voor een gevecht niet “goed genoeg” geacht en gaan gewoon, na een uitstekend leven, naar de slachterij om voor hun vlees verkocht te worden). Als je dat vergelijkt me de vleeskoeien in onze industrie….misschien zouden de tegenstanders eerst in ons eigen landje moeten protesteren, want alleen een vingertje opheffen naar anderen maakt je niet erg geloofwaardig

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.